Kontakt
+48 795 450 007
Konsultacje specjalistyczne

Urologia

Odkryj nasze specjalistyczne zabiegi urologiczne wykonywane przez wykwalifikowaną kadrę pracowników, która zawsze chętnie służy pomocą!
Lekarz robiący notatki w trakcie wywiadu z pacjentem.
Gabinet medyczny z profesjonalnym sprzętem oraz łóżkiem operacyjnym.
Dowiedz się więcej

Zakres działania

Poza powszechnie stosowaną opieką medyczną, Centrum Medyczne U-Med specjalizuje się w krótkim oraz skutecznym leczeniu. Przeprowadzane jest głównie w postaci małoinwazyjnych zabiegów w zakresie urologii i związanych z nią problemów zdrowotnych. Poczynając od prostych badań diagnostycznych, a kończąc na zabiegach operacyjnych. Wykorzystujemy sprzęt najnowszej generacji umożliwiający efektywne leczenie w ramach zabiegów operacyjnych jednego dnia.

Eksperci z Centrum Medycznego U-Med prowadzą również profilaktyczne badania w kierunku chorób nowotworowych układu moczowo-płciowego, takich jak np.: rak pęcherza, rak nerki, rak gruczołu krokowego czy też innych trudnych schorzeń z zakresu dziedziny urologii i nie tylko.

U-Med to miejsce, które gwarantuje swoim pacjentom dostęp do profesjonalnych możliwości oraz praktyk związanych z leczeniem schorzeń z dziedziny urologii. Fachowa opieka, doświadczenie lekarzy – urologów, a także nowoczesne metody leczenia gwarantują zadowolenie i satysfakcję pacjentów Centrum Medycznego.

Nasza oferta

Leczone schorzenia

Nasze centrum medyczne posiada własną, w pełni wyposażoną salę zabiegową z pełną opieką anestezjologiczną.
Do dyspozycji pacjentów dostępna jest również sala pozabiegowa posiadająca aż 8 łóżek.

Anatomia gruczołu krokowego

Gruczoł krokowy, czyli stercz (prostata) jest nieparzystym narządem mięśniowo-gruczołowym, położonym podpęcherzowo, na wysokości części początkowej cewki moczowej mężczyzny. Pod względem swojego położenia i patologii pozornie stanowi on część układu moczowego, czynnościowo jednak należy do układu płciowego i jest też jego częścią składową.
Gruczoł krokowy jest głęboko położony w miednicy mniejszej, poniżej pęcherza moczowego i powyżej przepony moczowo-płciowej. Ku tyłowi od dolnej części spojenia łonowego oraz od przodu od bańki odbytnicy; obejmuje on część sterczowi cewki moczowej. Stercz otoczony jest powięzią łącznotkankową i za jej pośrednictwem łączy się ze ścianami i trzewiami miednicy mniejszej.

Kształt gruczołu krokowego w dziedzinie urologii, porównywany jest do kasztana jadalnego, czyli przypomina on spłaszczony stożek. Rozróżniamy w nim: wierzchołek, podstawę, powierzchnię przednią, tylną i dwie powierzchnie boczne.

W budowie gruczołu krokowego wyróżnia się dwa płaty (prawy i lewy). Oba płaty z tyłu złączone są węziną czyli płatem środkowym.

Stercz jest zbudowany w większej części z miąższu gruczołowego, w mniejszej przeniknięty pasmami mięśni gładkich.
Przerost części środkowej doprowadza do zaburzeń w oddawaniu moczu. Pojawiające się zaburzenia  związane są z podrażnieniem oraz zaburzeniami odpływu moczu  z pęcherza moczowego.

Diagnostyka przerostu prostaty w U-Med

Z punktu widzenia dziedziny urologii, w celu dokładnej oceny tych zaburzeń, specjaliści Centrum Medycznego U-Med stosują, oprócz podstawowego badania fizykalnego (zawsze z oceną w badaniu per rectum gruczołu krokowego), również USG dróg moczowych, jak i specjalne USG prostaty.
USG prostaty, to tzw. USG transrektalne, w którym ocenie zostaje dokładnie poddana struktura prostaty. To badanie urologiczne jest szczególnie ważne we wczesnej wykrywalności raka gruczołu krokowego. Do podstawowej diagnostyki w ocenie stanu dolnych dróg moczowych, zalicza się również uroflowmetrię, czyli ocenę strumienia moczu połączoną z oceną zalegania pomikcyjnego moczu w pęcherzu moczowym. Niezbędną analizą jest także pomiar i ocena PSA w skojarzeniu z powyższymi badaniami.

Dokładne testy z zakresu urologii pozwalają na dobre i skuteczne leczenie problemów pacjentów Centrum Medycznego U-Med.

Rak prostaty jest trzecim co do częstości nowotworem (po raku płuc i żołądka) powodującym zgony u mężczyzn. Najpowszechniejszym przypadkiem z dziedziny urologii jest tzw. gruczolakorak. Częstość występowania raka stercza rośnie wraz z wiekiem. Według danych statystycznych współczynnik zachorowalności poniżej 50 roku życia wynosi 20%, a u pacjentów w wieku 80 lat, zbliża się już do 80%. Wykrycie raka prostaty we wczesnym stadium zaawansowania, daje szansę na całkowite wyleczenie. Występowanie raka prostaty jest częstsze u pacjentów rasy czarnej.

Diagnostyka raka prostaty w U-Med

Badania biopsyjne pacjentów Centrum Medycznego U-Med, wykonywane są po wcześniejszym przygotowaniu, w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Urolog przeprowadza badanie za pomocą specjalnego automatu biopsyjnego, pod kontrolą głowicy do pomiarów transrektalnych prostaty firmy B-K, z kanałem biopsyjnym. Dzięki diagnostyce U-Med, do badania histopatologicznego zostają pobrane wycinki z obu płatów wraz z miejscami szczególnie podejrzanymi o nowotwór. Takie postępowanie pozwala na wczesne wykrycie raka prostaty u świadomych pacjentów. Dlatego też tak ważne są regularne kontrolne badania urologiczne każdego mężczyzny. Możliwości oraz szeroko wyspecjalizowany sprzęt Centrum Medyczne U-Med, pozwalają na wykonanie a także trafną analizę wyników z dziedziny urologii.
Zwężenie cewki moczowej jest częstym schorzeniem urologicznym dotyczącym dolnego odcinka układu moczowego mężczyzny, z którym spotykają się urolodzy z Centrum Medycznego U-Med. Do zwyrodnienia (a czasem także całkowitego zamknięcia światła cewki) dochodzi poprzez mechaniczne uszkodzenie nabłonka cewki moczowej, który dodatkowo drażniony moczem, powoduje zbliznowacenie w uszkodzonym odcinku. Obraz kliniczny nie jest charakterystyczny i może imitować problemy związane z przerostem gruczołu krokowego. Odcinek cewki moczowej powyżej zwężenia często ulega rozszerzeniu, co sprzyja zaleganiu i zakażeniu moczu. Przewlekły stan zapalny sprzyja włóknieniu cewki moczowej i otaczającego ją ciała gąbczastego prącia. Wrodzone zwężenie cewki moczowej jest bardzo rzadkie i najczęściej towarzyszy innym wrodzonym patologiom, takim jak spodziectwo czy wierzchniactwo.

Objawy urologiczne zwężenia cewki moczowej

Wtórne zwężenie cewki moczowej (nabyte) związane jest najczęściej z urazem mechanicznym lub stanem zapalnym. Może pojawić się także po przebytych operacjach korekcyjnych cewki moczowej. Do objawów urologicznych sugerujących zwężenie cewki moczowej należą objawy przeszkody podpęcherzowej, tj.
  • wąski strumień moczu,
  • osłabienie strumienia moczu,
  • przerywany strumień moczu,
  • trudności z rozpoczęciem oddawania moczu
oraz objawy podrażnienia dróg moczowych:
  • częste oddawanie moczu,
  • nokturia,
  • parcia naglące.

Diagnostyka zwężenia cewki moczowej w U-Med

Przeprowadzana jest za pomocą uroflowmetrii (bezinwazyjnemu badaniu przepływu moczu) oraz urethroskopii.
Najczęstszym objawem raka pęcherza jest pojawienie się krwi w moczu bez żadnych dolegliwości – „BEZBÓLOWY KRWIOMOCZ”. Krwi w moczu mogą towarzyszyć objawy wynikające z podrażnienia pęcherza moczowego (np. częstsze oddawanie moczu,osłabiony strumień, parcia na mocz). Bardzo często pacjenci ignorują pierwszy epizod krwiomoczu tłumacząc sobie, że jest to infekcja.

Rozpoznanie i wczesna diagnostyka

USG układu moczowego Badanie USG z pełnym pęcherzem moczowym, jest z reguły pierwszym etapem w diagnostyce krwiomoczu. Przy dobrze wypełnionym pęcherzu moczowym większość egzofitycznych guzów pęcherza jest dobrze widoczna. Urografia Badanie urograficzne polega na dożylnym podaniu specjalnego płynu nazywanego kontrastem, który następnie wydalany jest przez nerki wraz z moczem. Seria zdjęć rentgenowskich dzięki podanemu kontrastowi pozwala na uwidocznienie układu moczowego (układy kielichowo-miedniczkowe nerek, moczowody i pęcherz moczowy). W większości przypadków guza pęcherza moczowego, widoczny on jest jako ubytek wypełnienia. Drobne guzy pęcherza moczowego mogą być niewidoczne w USG i urografii, dlatego prawidłowy obraz w tych badaniach nie wyklucza obecności guza pęcherza moczowego. W przypadku braku odchyleń w powyższych badaniach konieczna jest cystoskopia. Cystoskopia Cystoskopia to wziernikowanie pęcherza moczowego polegające na oglądaniu wnętrza pęcherza za pomocą wziernika zwanego cystoskopem. Badanie to z reguły, wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Zaletą cystoskopii jest możliwość uwidocznienia nawet najdrobniejszych zmian z zakresu urologii i układu moczowego. W przypadkach wątpliwych, urolog może pobrać drobny wycinek z podejrzanego miejsca do badania histopatologicznego. Bardzo często podczas wizyty w Centrum Medycznym, urolog pobiera także próbkę moczu do badań cytologicznych. Cytologia LBC Jest badaniem polegającym na ocenie próbki moczu pod kątem obecności komórek nowotworowych w nerkach, moczowodach i pęcherzu moczowym. W oparciu o tę technologię wykrywalność wzrosła aż do 80%-90% przypadków. CT, NMR , PET

Leczenie raka pęcherza moczowego

1. Wczesne stadium (powierzchowny nowotwór pęcherza moczowego)
a) przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego (TURBT /Transurethral resection of bladder tumor/) Pierwszą możliwością leczenia raka pęcherza moczowego jest jego chirurgiczne usunięcie czyli tzw. przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego  (TURBT /Transurethral resection of bladder tumor/). Zabieg przezcewkowej resekcji guza pęcherza moczowego, polega na jego endoskopowym wycięciu przy użyciu specjalnego sprzętu nazywanego resektoskopem stosując diatermię lub laser. Zabieg wykonuje chirurg-urolog w znieczuleniu regionalnym, przy mniejszych guzach również w znieczuleniu dożylnym. Założeniem TURBT jest całkowite usunięcie guza, a także pobranie odpowiednich wycinków do histopatologicznej oceny stopnia zaawansowania. Patomorfolog ocenia nadesłane preparaty pod kątem budowy histopatologicznej, rodzaju nowotworu, a także głębokości naciekania ściany pęcherza moczowego oraz stopnia złośliwości komórek. W większości przypadków szybko rozpoznane nowotwory układu moczowego są powierzchowne. Nowotwory zaawansowane naciekające na mięśniówkę pęcherza moczowego mogą powodować przerzuty. Najczęściej do: węzłów chłonnych, płuc, kości lub wątroby. Powierzchowne nowotwory pęcherza moczowego dobrze rokują, jednak mają tendencję do nawracania i potencjalnie mogą stać się inwazyjne. Dlatego każdy pacjent po przebytej resekcji guza pęcherza poddawany jest ścisłej okresowej kontroli urologicznej przez specjalistów Centrum Medycznego U-Med. Po przezcewkowej resekcji guza pęcherza moczowego, wycinki wysyłane są do badania histopatologicznego i na podstawie wyniku badań proponowane jest dalsze leczenie. Każdy pacjent z powierzchownym guzem pęcherza włączany jest w program kontrolnych cystoskopii. Ich częstość uzależniona jest od rozpoznania z dziedziny histopatologii. b) chemioterapia Pacjenci z guzami o wysokim ryzyku nawrotu (mnogie guzy, wysoki stopień złośliwości a także pacjenci z rozpoznaniem CIS – Carcinoma In Situ) mogą zostać dodatkowo poddani leczeniu z zakresu urologii, tzw. wlewkami dopęcherzowymi. Schemat podawania wlewek i rodzaj preparatu (Mitomycyna/BCG) uzależnione są od rozpoznania histopatologicznego.
2. Stadium zaawansowane – naciekający rak pęcherza moczowego
Chirurgia Leczenie pacjentów z inwazyjnym rakiem pęcherza moczowego musi być dostosowane co do stanu zdrowia pacjenta, współistniejących schorzeń i osobistych preferencji chorego. Leczeniem urologicznym z wyboru, jest cystektomia radykalna (RC – Radical Cystectomy), która daje we wczesnej fazie najlepszą przeżywalność. Alternatywą jest leczenie onkologiczne w oparciu o radioterapię oraz chemioterapię. Wybór metody odprowadzenia moczu w czasie cystektomii zależy od wielu czynników. Istnieją różne sposoby nadpęcherzowego odprowadzenia moczu, jednak u większości pacjentów moczowody wszczepiane są do wyizolowanego fragmentu jelita cienkiego, który następnie wszczepiany jest do skóry (urostomia). Ten typ odprowadzenia moczu wymaga noszenia worka urostomijnego. U pacjentów młodych oraz w dobrym stanie ogólnym istnieje możliwość wytworzenia zastępczego pęcherza jelitowego, który zespolony jest z cewką moczową. Przy tym sposobie odprowadzenia moczu nie ma konieczności noszenia worka urostomijnego, jednak często zachodzi potrzeba samodzielnego okresowego cewnikowania – jak przy atonicznych pęcherzach neurogennych. Ten sposób obarczony jest większą ilością powikłań późnych.
Kamica moczowa jest schorzeniem z dziedziny urologii polegającym na powstawaniu złogów w układzie moczowym i jest jednym z najczęstszych schorzeń leczonych w Centrum Medycznym U-Med. Mechanizm tworzenia się złogów w układzie moczowym nie jest do końca poznany i istnieje wiele teorii ich powstawania. Najczęstszy wpływ na pojawienie się złogów, mają wady anatomiczne, predyspozycje genetyczne zaburzające metabolizm niektórych metabolitów w organizmie, rodzaj diety i niedobory dietetyczne.
Przyczyny powstania kamicy
Zachorowalność na kamicę moczową niestety stale wzrasta. Istnieją liczne hipotezy dotyczące patomechanizmu powstawania złogów w układzie moczowym. Dieta, ilość spożywanych płynów, a także rodzaj wykonywanej pracy, ma również istotny wpływ na powstawanie tej choroby, z którą zespół urologów Centrum Medycznego U-Med ma bardzo często do czynienia.
Źródła powstania kamicy i jej rodzaje
Istnieją różne teorie tworzenia się kamicy. Najczęściej jednak wszystko zaczyna się od powstania tzw. jądra krystalizacyjnego, na którym odkładają się kryształy określonych składników moczu. Czas przebywania złogu w układzie moczowym i stopień stężenia danego składnika w układzie moczowym, ma wpływ na wielkość i szybkość narastania złogu. Ponad połowa złogów zbudowanych jest ze szczawianu wapnia i fosforanu wapnia. Istnieje ponad 10 substancji budujących złogi. Złogi często występują jako ich mieszanina, w różnych proporcjach. Kamienie najczęściej powstają w układzie kielichowo-miedniczkowym nerki – mówimy wówczas o kamicy nerkowej. U większości pacjentów kamica nerkowa przebiega bezobjawowo i najczęściej rozpoznawana jest przypadkowo podczas badania USG. Kamica moczowodowa najczęściej objawia się kolką nerkową. Kolka nerkowa to bardzo silny ból okolicy lędźwiowej często promieniujący do podbrzusza, pachwiny, jądra. Mogą mu towarzyszyć objawy gastryczne z wymiotami i bardzo często biegunkami.
Diagnostyka: ultrasonografia, radiologia, RTG przeglądowe, urografia, tomografia komputerowa
Leczenie w U-Med
Leczenie w Centrum Medycznym uzależnione jest od lokalizacji i wielkości złogu. Kwalifikacji do metody leczenia dokonuje urolog w oparciu o badania dodatkowe. Aktualnie najczęstszym sposobem postępowania w U-Med jest litotrypsja zewnątrzustrojowa falą uderzeniową – podwójną falą uderzeniową DSWL lub pojedynczą ESWL. W Centrum Medycznym U-Med jedną z metod badań jest także metoda DSWL. Za pomocą tej technologii można leczyć kamice nerkową, moczowodową i pęcherzową. Nie wymaga ona od pacjentów Centrum Medycznego, znieczulenia ogólnego, skraca czas pobytu i może być wykonywana w trybie ambulatoryjnym. Pomiaru złogu nasi urolodzy dokonują także przy użyciu ultrasonografu – on-line, jak i skopii – podwójnym systemem celowniczym. Alternatywą dla DSWL są metody enoskopowego leczenia kamicy dróg moczowych. W naszej placówce U-Med stosowane są także endoskopy sztywne oraz giętkie, przy użyciu lasera StoneLight lub litotryptora pneumatycznego, lekarze-urolodzy są w stanie poradzić sobie z większością złogów, w każdym odcinku dróg moczowych. Należy także pamiętać, że istnieją również postaci złogów niemych radiologicznie.
Jest schorzeniem występującym u mężczyzn, dotyczącym wady napletka i uniemożliwiającym lub utrudniającym odprowadzenie napletka z żołędzi. Stulejka może być wrodzona lub nabyta.
Diagnostyka w U-Med
Leczenie stulejki zależy od stopnia zwężenia napletka. W przypadku niewielkich zwężeń stosowane są operacje plastyczne napletka. Przy większych zwężeniach konieczne jest obrzezanie (całkowite wycięcie zwężonego napletka).
Charakterystyka, wskazania oraz zabieg obrzezania w U-Med 
Obrzezanie jest chirurgicznym usunięciem zwężonego napletka. Zabieg przeprowadzany jest przez urologa w znieczuleniu, najczęściej miejscowym. Medycznym wskazaniem do obrzezania jest zwężenie napletka, które uniemożliwia jego odprowadzenie z żołędzi. Doprowadza to do przewlekłego stanu zapalnego, bolesnych stosunków płciowych, a także zwiększonej częstości występowania nowotworów penisa. Każdemu pacjentowi Centrum Medycznego U-Med lekarz urolog zaleca około siedmiodniowe ograniczenie aktywności fizycznej. Na ten okres pracujący pacjenci w placówce U-Med otrzymują zwolnienie lekarskie. Przez okres 3-4 tygodni, należy unikać jazdy na rowerze, pływania i stosunków płciowych.
Powikłania po zabiegu obrzezania
Każdy zabieg medyczny może doprowadzić do niegroźnych powikłań. Także w tym wypadku pacjenci Centrum Medycznego U-Med są uprzedzeni o możliwych nieostrych powikłaniach obrzezania. Do najczęstszych z nich należą: obrzęk, zasinienie i niewielkie krwawienie z rany, które z reguły samoistnie ustępują po kilku dniach. Infekcja, która może nastąpić po przebytym zbiegu, może objawiać się gorączką, zaczerwienieniem rany, pojawieniem się wydzieliny. W takim przypadku należy skontaktować się z urologiem, który przeprowadzał zabieg. Kolejnym możliwym powikłaniem może być nadwrażliwość żołędzi na dotyk, która ustępuje po pewnym czasie samoistnie i nie stanowi problemu.
Torbiel nerki, inaczej zwana cystą, jest najczęściej łagodną zmianą nowotworową organu z zakresu medycyny urologii. Cysta jest zbiornikiem z płynem w obrębie nerki, który na obrazie badania USG widoczny jest jako czarna dziura.
Podział i lokalizacja torbieli
Torbiel może występować w każdej części nerki, ale najczęściej zlokalizowana jest jej w dolnym biegunie. Lekarze urologii, ze względu na miejsce powstania wyróżniają:
  • torbiele korowe – znajdujące się w korze nerki,
  • torbiele rdzeniowe – rozwijające się w rdzeniu nerki,
  • torbiele zatokowe – umiejscowione w części zatokowej nerki
oraz torbiele pojedyncze (proste) i mnogie. Najważniejszym jednak podziałem z punktu widzenia diagnostyki USG w dziedzinie urologii, jest rozróżnienie torbieli „groźnych” oraz tych, które nie zagrażają rozwojem nowotworu. W diagnostyce obrazowej w tym celu używa się skali Bosniaka opartej na takich szczegółach, jak grubość ściany torbieli, zawartość torbieli, obecność zwapnień i innych objawów, które rozpoznaje lekarz urolog.
Powstawanie torbieli
Mechanizm powstawania torbieli nerek nie jest znany. Istnieją dwie niepotwierdzone teorie tworzenia się cysty. Według jednej z nich czynniki mechaniczne mają kluczowe znaczenie w powstaniu torbieli i dlatego najczęściej rozpoznaje się je u starszych mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego (BPH). Czynniki toksyczne indukujące powstawanie torbieli są założeniem drugiej teorii. Niektóre torbiele wykazują dodatkowe cechy, takie jak: występowanie komór wewnętrznych i przegród między nimi, obecność zwapnień w świetle, pogrubienie ścian, czy zwiększenie gęstości płynu wewnątrz torbieli. Cechy te mogą być oznaką występowania zmian złośliwych, dlatego choć większość torbieli ma charakter łagodny, to jednak wykrycie wymienionych dodatkowych patologii zmusza do podjęcia dalszej diagnostyki z dziedziny urologii.
Przyczyny występowania torbieli
Występowanie pojedynczej cysty lub wielotorbielowatowości nerek w większości przypadków nie jest związane z żadnymi obawami. Bardzo rzadko torbiel nerki może być przyczyną nadciśnienia tętniczego, Zdarza się tak w przypadku, gdy duża cysta znajduje się w okolicy wnęki nerki. Najczęstszym objawem występowania cysty jest niewielki ból w okolicy lędźwiowej, dlatego torbiele nerek przeważnie wykrywane są przypadkowo w czasie badania USG jamy brzusznej. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych z dziedziny urologii, wszystkie torbiele inne niż proste (czyli niegroźne) powinny być zweryfikowane w badaniu tomografii komputerowej ze środkiem kontrastującym, aby wykluczyć rozwój raka z torbieli nerki.
Diagnostyka w U-Med
Leczenie torbieli nerek w Centrum Medycznym U-Med jest  podejmowane tylko w przypadkach dających objawy. Wskazaniem do leczenia przez lekarza urologa jest występowanie bólu, nadciśnienia lub infekcji. Torbiele bezobjawowe powinny być leczone zachowawczo z okresową kontrolą ultrasonograficzną przez lekarza urologa w Centrum Medycznym.
Wędzidełko napletka to podłużny, cienki fałd skóry pomiędzy dolną powierzchnią żołędzi, a napletkiem. Jego zadaniem jest przytrzymanie  napletka, by za bardzo, się nie ściągał, np. podczas wzwodu. Wędzidełko o prawidłowej długości nie utrudnia odprowadzenia napletka z żołędzi, ale zbyt krótkie, w czasie wzwodu, powoduje bolesne pociąganie żołędzi prącia, napina się i zbyt forsowane może nawet pęknąć. Powtarzające się zrywanie wędzidełka i samoistne gojenie prowadzi do powstania blizny, która nasila dolegliwości, dlatego warto podjąć leczenie schorzenia przez lekarza urologa w Centrum Medycznym U-Med. Wędzidełko może być za krótkie od urodzenia. Wada ta z zakresu medycyny urologii, jest jednak zauważalna dopiero, kiedy chłopiec zaczyna okres dojrzewania. Może być również dolegliwością nabytą, spowodowaną stanami zapalnymi lub urazami.
Diagnostyka w U-Med
Ten, niekomfortowy dla mężczyzny stan można zlikwidować w trakcie krótkiego zabiegu w Centrum Medycznym U-Med – w znieczuleniu nasiękowym. Zabieg wykonywany przez urologa polega na odpowiednim nacięciu i zeszyciu wędzidełka w taki sposób, by je odpowiednio wydłużyć. Po operacji w Centrum Medycznym, pacjent zobowiązany jest do kilkutygodniowej przerwy we współżyciu i masturbacji, by wędzidełko zagoiło się i wróciło do prawidłowego funkcjonowania. Zaleca się także późniejszą kontrolę u lekarza urologa.
Załupek jest stanem chorobowym z dziedziny urologii, występującym u mężczyzn, którzy nie byli poddani obrzezaniu. Schorzenie jest spowodowane obrzękiem, podrażnieniem i zwężeniem napletka, co uniemożliwia odprowadzenia napletka na żołądź. Objawy występujące w trakcie tego stanu chorobowego, to przede wszystkim:
  • brak możliwości sprowadzenia napletka na jego pierwotne miejsce,
  • bolesny obrzęk na końcówce penisa,
  • ból penisa.
Diagnostyka U-Med
Skuteczne leczenie załupka sprowadza się do zabiegu urologicznego, w trakcie którego chirurg nacina zwężony napletek i odprowadza go na żołądź. Operacja wykonywana jest w znieczuleniu nasiękowym (TZN) przez lekarza urologa. W Centrum Medycznym U-Med, znieczulenie tego typu polega na wyłączeniu zakończeń nerwowych i włókien nerwowych danego miejsca poprzez ostrzyknięcie go środkiem znieczulającym. Specjaliści urologii przestrzegają, że nieleczony załupek może spowodować zakłócenia przepływu krwi przez czubek penisa, a także doprowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych, takich jak np.:
  • martwica żołędzi,
  • utrata prącia,
  • gangrena,
  • uszkodzenie penisa.
Urolodzy z Centrum Medyczne U-Med zalecają, aby – jeśli tylko pacjent zauważy u siebie objawy podobne do tych opisanych powyżej, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza urologa.

Wodniak jądra to przypadłość urologiczna charakteryzująca się patologicznym nagromadzeniem przezroczystego płynu. Owa maź ma bardzo często lekko żółtą barwę i pojawia się między osłonkami jądra – błoną trzewną i ścienną błony surowiczej jądra. Schorzenie z zakresu medycyny urologii może być nabyte lub wrodzone. O jego charakterze decyduje w znaczny stopniu wiek pacjenta a potwierdza na podstawie przeprowadzonych badań lekarz urolog.

W Centrum Medycznym U-Med, wodniak wykrywany jest głównie w trakcie badania USG moszny. Wówczas urolog jednoznacznie jest w stanie stwierdzić zmiany w postaci znacznego powiększenia moszny, co jest charakterystyczne dla tej choroby z obrębu dziedziny urologii.

Diagnostyka w U-Med

W Centrum Medycznym leczenie wodniaków polega głównie na punkcji jądra w celu likwidacji płynu. Gdy zabieg ten nie daje oczekiwanego rezultatu, urolog najczęściej zaleca jego powtórzenie lub zastosowanie operacji metodą von Bergmanna lub Winkelmanna, czym także zajmuje się zespół urologów chirurgów w Centrum Medycznym U-Med.

Nietrzymanie moczu, to wstydliwy problem i temat dla wielu kobiet po 45. roku życia, o którym lekarze urolodzy w Centrum Medycznym U-Med, słyszą bardzo często. Bywa jednak i tak, że schorzenie to z dziedziny urologii dotyka także mężczyzn i kobiet w młodszym wieku. Ta kłopotliwa dolegliwość polega na niekontrolowanym wycieku moczu z pęcherza moczowego w postaci kilku kropel lub jednorazowo większej ilości płynu.
Problematyka występowania nietrzymania moczu
Urologiczny problem występuje u obojga płci w czterech postaciach. Specjalista urolog wyróżnia następujące formy:
  1. wysiłkowe nietrzymanie moczu, którego przyczyną jest u:
  • kobiet – najczęściej osłabienie mięśni dna miednicy spowodowane dużą ilością porodów, regularnym wysiłkiem fizycznym w pracy czy zaburzeniami hormonalnymi,
  • mężczyzn – uszkodzenie zwieracza podczas operacji lub podczas zabiegu urologicznego – elektroresekcji gruczołu krokowego;
  1. nietrzymanie moczu spowodowane naglącymi parciami, czego przyczyną są głównie problemy z dolnymi drogami moczowymi;
  2. nietrzymanie moczu związane z przepełnieniem pęcherza– występuje przede wszystkim w wyniku zagięcia cewki moczowej spowodowanego obniżeniem dna miednicy – u kobiet, a u mężczyzn – jest następstwem powiększenia gruczołu krokowego;
  3. odruchowe nietrzymanie moczu – to najczęściej problem neurologiczny towarzyszący np. stresowi czy depresji i jego przyczyna nie tkwi bezpośrednio w układzie urologicznym.
Panie mają do czynienia najczęściej z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, które występuje podczas nagłego wybuchu śmiechu, kichania, kaszlu oraz wysiłku fizycznego. Jest ono spowodowane osłabieniem mięśni dna miednicy oraz cewki moczowej.
Diagnostyka w U-Med
Tego rodzaju urologiczna przypadłość jest materią bardzo delikatną – wiele kobiet wstydzi się przyznać do tej dolegliwości, choć można ją szybko i skutecznie usunąć odpowiednim zabiegiem operacyjnym w Centrum Medycznym U-Med. Czasami jednak lekarz urolog może mieć problem ze zdiagnozowaniem tego schorzenia. W wyjaśnieniu przyczyny mogą pomóc badania urodynamiczne – liczne testy, które pozwalają zmierzyć ilość i czas oddawanego moczu, ciśnienie wewnątrz pęcherza i odbytnicy oraz napięcie zwieraczy czyli mięśni, które zatrzymują mocz. Po wykonaniu prawidłowej diagnostyki, specjalista urolog lub ginekolog stosuje różnego typu leczenie. Początkowo jest to leczenie zachowawcze. W tym wypadku lekarze proponują pacjentkom Centrum Medycznego, ćwiczenia wzmacniające mięśnie  dna miednicy. Kolejnym etapem jest zastosowanie leków. Jeśli obie metody nie dają oczekiwanego rezultatu, lekarz urolog podejmuje leczenie operacyjne. Najczęściej stosowanymi metodami na wysiłkowe nietrzymanie moczu  w Centrum Medycznym U-Med, są  zabiegi z wykorzystaniem taśmy syntetycznej (TOT) lub taśmy z siatki prolenowej (TVT). Alternatywnym sposobem leczenia w Centrum U-Med tej przypadłości urologicznej jest również wstrzykiwanie implantów okołocewkowych.
Mięsko cewkowe, to łagodna narośl u ujścia cewki moczowej kobiety. Powodem powstania guza jest wynicowanie śluzówki cewki moczowej, któremu towarzyszy przewlekły stan zapalny. Narośl, będąc wrażliwym uwypukleniem, przy dotyku może powodować krwawienie, które staje się celem wizyty kobiety  u urologa. Najczęstszymi dolegliwościami związanymi z tą dysfunkcją urologiczną są ucisk, zaburzenia w oddawaniu moczy oraz bolesne stosunki.
Diagnostyka w U-Med
W Centrum Medycznym U-Med, w sytuacji, gdy istnieje podejrzenie wystąpienia nowotworu, lekarz urolog wykonuje w znieczuleniu miejscowym zabieg wycięcia zmiany. Po tym zabiegu stosowane są szwy rozpuszczalne. Wycinek narośli, który udaje się pobrać, lekarz urolog kieruje do badania histopatologicznego.

Kłykciny kończyste zwane też brodawkami płciowymi należą do chorób wenerycznych wywoływanych przez wirus HPV – wirus brodawczaka ludzkiego. Mają postać kalafiorowatych grudek o zabarwieniu skóry, rzadziej są czerwone lub brunatne.

Ta przypadłość związana jest z układem zarówno urologicznym, jak płciowym. Schorzenie przenoszone jest drogą płciową. W związku z czym, do zakażenia dochodzi podczas stosunku płciowego z osobą zarażoną.

Rodzaje brodawek płciowych i miejsce ich występowania

W swojej dziedzinie lekarz urolog, rozróżnia cztery rodzaje zwyrodniania. Należą do nich:

  • brodawki ostro kończyste – zlokalizowane przede wszystkim na błonach śluzowych,
  • brodawki grudkowe – umiejscowione na skórze,
  • brodawki olbrzymie – agresywnie rosnące zmiany,
  • brodawki plamiste (płaskie) – występujące przede wszystkim u osób z obniżoną odpornością, na powierzchni błon śluzowych.

Brodawki umiejscawiają się głównie na zewnętrznych narządach płciowych kobiet i mężczyzn. Należą do zmian łagodnych, posiadających niewielki potencjał zezłośliwienia.

Występowanie i rozwój brodawek płciowych

Większość zakażeń wirusem HPV przebiega bez dolegliwości. Choroba objawia się występowaniem brodawek różnej wielkości w okolicy zewnętrznych narządów płciowych. U kobiet schorzenie to pojawia się najczęściej na wargach sromowych, natomiast u mężczyzn zmiany widoczne są na skórze prącia, napletku, żołędzi, rzadko na cewce.

Ryzyko zakażenia brodawkami płciowymi

Wyniki badań wskazują, że 75% osób, które współżyło z osobą zarażoną, w okresie od 6 tygodni do 8 miesięcy (najczęściej po około 3 miesiącach) również zachoruje.

Rozwój schorzenia mogą przyspieszyć: upławy z pochwy, stulejka, a także stany zapalne skóry w okolicach odbytu.

Diagnostyka w U-Med

Leczenie kłykcin kończystych w Centrum Medycznym U-Med uzależnione jest od stopnia zaawansowania, liczby i lokalizacji zmian. Diagnostyka urologiczna polega na dawkowaniu leków lub zastosowaniu zabiegów. Lekarz urolog może przeprowadzić: elektrokoagulację, krioterapię czy też laseroterapię. Niestety choroba ta ma tendencję do nawrotów, dlatego lekarze zarówno urolodzy, jak i ginekolodzy przestrzegają przed przypadkowymi kontaktami seksualnymi oraz zalecają częstą i dokładną higienę miejsc intymnych.

W Centrum Medycznym U-Med w leczeniu kłykcin kończystych przeprowadza się głównie elektrokoagulację, Jednak metoda ta dostosowywana jest przez lekarza urologa indywidualnie, w zależności od przypadku oraz stopnia zaawansowania schorzenia.

Łagodny przerost prostaty

Anatomia gruczołu krokowego

Gruczoł krokowy, czyli stercz (prostata) jest nieparzystym narządem mięśniowo-gruczołowym, położonym podpęcherzowo, na wysokości części początkowej cewki moczowej mężczyzny. Pod względem swojego położenia i patologii pozornie stanowi on część układu moczowego, czynnościowo jednak należy do układu płciowego i jest też jego częścią składową.
Gruczoł krokowy jest głęboko położony w miednicy mniejszej, poniżej pęcherza moczowego i powyżej przepony moczowo-płciowej. Ku tyłowi od dolnej części spojenia łonowego oraz od przodu od bańki odbytnicy; obejmuje on część sterczowi cewki moczowej. Stercz otoczony jest powięzią łącznotkankową i za jej pośrednictwem łączy się ze ścianami i trzewiami miednicy mniejszej.

Kształt gruczołu krokowego w dziedzinie urologii, porównywany jest do kasztana jadalnego, czyli przypomina on spłaszczony stożek. Rozróżniamy w nim: wierzchołek, podstawę, powierzchnię przednią, tylną i dwie powierzchnie boczne.

W budowie gruczołu krokowego wyróżnia się dwa płaty (prawy i lewy). Oba płaty z tyłu złączone są węziną czyli płatem środkowym.

Stercz jest zbudowany w większej części z miąższu gruczołowego, w mniejszej przeniknięty pasmami mięśni gładkich.
Przerost części środkowej doprowadza do zaburzeń w oddawaniu moczu. Pojawiające się zaburzenia  związane są z podrażnieniem oraz zaburzeniami odpływu moczu  z pęcherza moczowego.

Diagnostyka przerostu prostaty w U-Med

Z punktu widzenia dziedziny urologii, w celu dokładnej oceny tych zaburzeń, specjaliści Centrum Medycznego U-Med stosują, oprócz podstawowego badania fizykalnego (zawsze z oceną w badaniu per rectum gruczołu krokowego), również USG dróg moczowych, jak i specjalne USG prostaty.
USG prostaty, to tzw. USG transrektalne, w którym ocenie zostaje dokładnie poddana struktura prostaty. To badanie urologiczne jest szczególnie ważne we wczesnej wykrywalności raka gruczołu krokowego. Do podstawowej diagnostyki w ocenie stanu dolnych dróg moczowych, zalicza się również uroflowmetrię, czyli ocenę strumienia moczu połączoną z oceną zalegania pomikcyjnego moczu w pęcherzu moczowym. Niezbędną analizą jest także pomiar i ocena PSA w skojarzeniu z powyższymi badaniami.

Dokładne testy z zakresu urologii pozwalają na dobre i skuteczne leczenie problemów pacjentów Centrum Medycznego U-Med.

Rak prostaty jest trzecim co do częstości nowotworem (po raku płuc i żołądka) powodującym zgony u mężczyzn. Najpowszechniejszym przypadkiem z dziedziny urologii jest tzw. gruczolakorak. Częstość występowania raka stercza rośnie wraz z wiekiem. Według danych statystycznych współczynnik zachorowalności poniżej 50 roku życia wynosi 20%, a u pacjentów w wieku 80 lat, zbliża się już do 80%. Wykrycie raka prostaty we wczesnym stadium zaawansowania, daje szansę na całkowite wyleczenie. Występowanie raka prostaty jest częstsze u pacjentów rasy czarnej.

Diagnostyka raka prostaty w U-Med

Badania biopsyjne pacjentów Centrum Medycznego U-Med, wykonywane są po wcześniejszym przygotowaniu, w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Urolog przeprowadza badanie za pomocą specjalnego automatu biopsyjnego, pod kontrolą głowicy do pomiarów transrektalnych prostaty firmy B-K, z kanałem biopsyjnym. Dzięki diagnostyce U-Med, do badania histopatologicznego zostają pobrane wycinki z obu płatów wraz z miejscami szczególnie podejrzanymi o nowotwór. Takie postępowanie pozwala na wczesne wykrycie raka prostaty u świadomych pacjentów. Dlatego też tak ważne są regularne kontrolne badania urologiczne każdego mężczyzny. Możliwości oraz szeroko wyspecjalizowany sprzęt Centrum Medyczne U-Med, pozwalają na wykonanie a także trafną analizę wyników z dziedziny urologii.

  • Zwężenie cewki moczowej jest częstym schorzeniem urologicznym dotyczącym dolnego odcinka układu moczowego mężczyzny, z którym spotykają się urolodzy z Centrum Medycznego U-Med. Do zwyrodnienia (a czasem także całkowitego zamknięcia światła cewki) dochodzi poprzez mechaniczne uszkodzenie nabłonka cewki moczowej, który dodatkowo drażniony moczem, powoduje zbliznowacenie w uszkodzonym odcinku. Obraz kliniczny nie jest charakterystyczny i może imitować problemy związane z przerostem gruczołu krokowego. Odcinek cewki moczowej powyżej zwężenia często ulega rozszerzeniu, co sprzyja zaleganiu i zakażeniu moczu. Przewlekły stan zapalny sprzyja włóknieniu cewki moczowej i otaczającego ją ciała gąbczastego prącia. Wrodzone zwężenie cewki moczowej jest bardzo rzadkie i najczęściej towarzyszy innym wrodzonym patologiom, takim jak spodziectwo czy wierzchniactwo.

    Objawy urologiczne zwężenia cewki moczowej

    Wtórne zwężenie cewki moczowej (nabyte) związane jest najczęściej z urazem mechanicznym lub stanem zapalnym. Może pojawić się także po przebytych operacjach korekcyjnych cewki moczowej. Do objawów urologicznych sugerujących zwężenie cewki moczowej należą objawy przeszkody podpęcherzowej, tj.
    • wąski strumień moczu,
    • osłabienie strumienia moczu,
    • przerywany strumień moczu,
    • trudności z rozpoczęciem oddawania moczu
    oraz objawy podrażnienia dróg moczowych:
    • częste oddawanie moczu,
    • nokturia,
    • parcia naglące.

    Diagnostyka zwężenia cewki moczowej w U-Med

    Przeprowadzana jest za pomocą uroflowmetrii (bezinwazyjnemu badaniu przepływu moczu) oraz urethroskopii.

Najczęstszym objawem raka pęcherza jest pojawienie się krwi w moczu bez żadnych dolegliwości – „BEZBÓLOWY KRWIOMOCZ”. Krwi w moczu mogą towarzyszyć objawy wynikające z podrażnienia pęcherza moczowego (np. częstsze oddawanie moczu,osłabiony strumień, parcia na mocz). Bardzo często pacjenci ignorują pierwszy epizod krwiomoczu tłumacząc sobie, że jest to infekcja.

Rozpoznanie i wczesna diagnostyka

USG układu moczowego Badanie USG z pełnym pęcherzem moczowym, jest z reguły pierwszym etapem w diagnostyce krwiomoczu. Przy dobrze wypełnionym pęcherzu moczowym większość egzofitycznych guzów pęcherza jest dobrze widoczna. Urografia Badanie urograficzne polega na dożylnym podaniu specjalnego płynu nazywanego kontrastem, który następnie wydalany jest przez nerki wraz z moczem. Seria zdjęć rentgenowskich dzięki podanemu kontrastowi pozwala na uwidocznienie układu moczowego (układy kielichowo-miedniczkowe nerek, moczowody i pęcherz moczowy). W większości przypadków guza pęcherza moczowego, widoczny on jest jako ubytek wypełnienia. Drobne guzy pęcherza moczowego mogą być niewidoczne w USG i urografii, dlatego prawidłowy obraz w tych badaniach nie wyklucza obecności guza pęcherza moczowego. W przypadku braku odchyleń w powyższych badaniach konieczna jest cystoskopia. Cystoskopia Cystoskopia to wziernikowanie pęcherza moczowego polegające na oglądaniu wnętrza pęcherza za pomocą wziernika zwanego cystoskopem. Badanie to z reguły, wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Zaletą cystoskopii jest możliwość uwidocznienia nawet najdrobniejszych zmian z zakresu urologii i układu moczowego. W przypadkach wątpliwych, urolog może pobrać drobny wycinek z podejrzanego miejsca do badania histopatologicznego. Bardzo często podczas wizyty w Centrum Medycznym, urolog pobiera także próbkę moczu do badań cytologicznych. Cytologia LBC Jest badaniem polegającym na ocenie próbki moczu pod kątem obecności komórek nowotworowych w nerkach, moczowodach i pęcherzu moczowym. W oparciu o tę technologię wykrywalność wzrosła aż do 80%-90% przypadków. CT, NMR , PET

Leczenie raka pęcherza moczowego

1. Wczesne stadium (powierzchowny nowotwór pęcherza moczowego)

a) przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego (TURBT /Transurethral resection of bladder tumor/) Pierwszą możliwością leczenia raka pęcherza moczowego jest jego chirurgiczne usunięcie czyli tzw. przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego  (TURBT /Transurethral resection of bladder tumor/). Zabieg przezcewkowej resekcji guza pęcherza moczowego, polega na jego endoskopowym wycięciu przy użyciu specjalnego sprzętu nazywanego resektoskopem stosując diatermię lub laser. Zabieg wykonuje chirurg-urolog w znieczuleniu regionalnym, przy mniejszych guzach również w znieczuleniu dożylnym. Założeniem TURBT jest całkowite usunięcie guza, a także pobranie odpowiednich wycinków do histopatologicznej oceny stopnia zaawansowania. Patomorfolog ocenia nadesłane preparaty pod kątem budowy histopatologicznej, rodzaju nowotworu, a także głębokości naciekania ściany pęcherza moczowego oraz stopnia złośliwości komórek. W większości przypadków szybko rozpoznane nowotwory układu moczowego są powierzchowne. Nowotwory zaawansowane naciekające na mięśniówkę pęcherza moczowego mogą powodować przerzuty. Najczęściej do: węzłów chłonnych, płuc, kości lub wątroby. Powierzchowne nowotwory pęcherza moczowego dobrze rokują, jednak mają tendencję do nawracania i potencjalnie mogą stać się inwazyjne. Dlatego każdy pacjent po przebytej resekcji guza pęcherza poddawany jest ścisłej okresowej kontroli urologicznej przez specjalistów Centrum Medycznego U-Med. Po przezcewkowej resekcji guza pęcherza moczowego, wycinki wysyłane są do badania histopatologicznego i na podstawie wyniku badań proponowane jest dalsze leczenie. Każdy pacjent z powierzchownym guzem pęcherza włączany jest w program kontrolnych cystoskopii. Ich częstość uzależniona jest od rozpoznania z dziedziny histopatologii. b) chemioterapia Pacjenci z guzami o wysokim ryzyku nawrotu (mnogie guzy, wysoki stopień złośliwości a także pacjenci z rozpoznaniem CIS – Carcinoma In Situ) mogą zostać dodatkowo poddani leczeniu z zakresu urologii, tzw. wlewkami dopęcherzowymi. Schemat podawania wlewek i rodzaj preparatu (Mitomycyna/BCG) uzależnione są od rozpoznania histopatologicznego.

2. Stadium zaawansowane – naciekający rak pęcherza moczowego

Chirurgia Leczenie pacjentów z inwazyjnym rakiem pęcherza moczowego musi być dostosowane co do stanu zdrowia pacjenta, współistniejących schorzeń i osobistych preferencji chorego. Leczeniem urologicznym z wyboru, jest cystektomia radykalna (RC – Radical Cystectomy), która daje we wczesnej fazie najlepszą przeżywalność. Alternatywą jest leczenie onkologiczne w oparciu o radioterapię oraz chemioterapię. Wybór metody odprowadzenia moczu w czasie cystektomii zależy od wielu czynników. Istnieją różne sposoby nadpęcherzowego odprowadzenia moczu, jednak u większości pacjentów moczowody wszczepiane są do wyizolowanego fragmentu jelita cienkiego, który następnie wszczepiany jest do skóry (urostomia). Ten typ odprowadzenia moczu wymaga noszenia worka urostomijnego. U pacjentów młodych oraz w dobrym stanie ogólnym istnieje możliwość wytworzenia zastępczego pęcherza jelitowego, który zespolony jest z cewką moczową. Przy tym sposobie odprowadzenia moczu nie ma konieczności noszenia worka urostomijnego, jednak często zachodzi potrzeba samodzielnego okresowego cewnikowania – jak przy atonicznych pęcherzach neurogennych. Ten sposób obarczony jest większą ilością powikłań późnych.

Kamica moczowa jest schorzeniem z dziedziny urologii polegającym na powstawaniu złogów w układzie moczowym i jest jednym z najczęstszych schorzeń leczonych w Centrum Medycznym U-Med. Mechanizm tworzenia się złogów w układzie moczowym nie jest do końca poznany i istnieje wiele teorii ich powstawania. Najczęstszy wpływ na pojawienie się złogów, mają wady anatomiczne, predyspozycje genetyczne zaburzające metabolizm niektórych metabolitów w organizmie, rodzaj diety i niedobory dietetyczne.

Przyczyny powstania kamicy

Zachorowalność na kamicę moczową niestety stale wzrasta. Istnieją liczne hipotezy dotyczące patomechanizmu powstawania złogów w układzie moczowym. Dieta, ilość spożywanych płynów, a także rodzaj wykonywanej pracy, ma również istotny wpływ na powstawanie tej choroby, z którą zespół urologów Centrum Medycznego U-Med ma bardzo często do czynienia.

Źródła powstania kamicy i jej rodzaje

Istnieją różne teorie tworzenia się kamicy. Najczęściej jednak wszystko zaczyna się od powstania tzw. jądra krystalizacyjnego, na którym odkładają się kryształy określonych składników moczu. Czas przebywania złogu w układzie moczowym i stopień stężenia danego składnika w układzie moczowym, ma wpływ na wielkość i szybkość narastania złogu. Ponad połowa złogów zbudowanych jest ze szczawianu wapnia i fosforanu wapnia. Istnieje ponad 10 substancji budujących złogi. Złogi często występują jako ich mieszanina, w różnych proporcjach. Kamienie najczęściej powstają w układzie kielichowo-miedniczkowym nerki – mówimy wówczas o kamicy nerkowej. U większości pacjentów kamica nerkowa przebiega bezobjawowo i najczęściej rozpoznawana jest przypadkowo podczas badania USG. Kamica moczowodowa najczęściej objawia się kolką nerkową. Kolka nerkowa to bardzo silny ból okolicy lędźwiowej często promieniujący do podbrzusza, pachwiny, jądra. Mogą mu towarzyszyć objawy gastryczne z wymiotami i bardzo często biegunkami.

Diagnostyka: ultrasonografia, radiologia, RTG przeglądowe, urografia, tomografia komputerowa
Leczenie w U-Med

Leczenie w Centrum Medycznym uzależnione jest od lokalizacji i wielkości złogu. Kwalifikacji do metody leczenia dokonuje urolog w oparciu o badania dodatkowe. Aktualnie najczęstszym sposobem postępowania w U-Med jest litotrypsja zewnątrzustrojowa falą uderzeniową – podwójną falą uderzeniową DSWL lub pojedynczą ESWL. W Centrum Medycznym U-Med jedną z metod badań jest także metoda DSWL. Za pomocą tej technologii można leczyć kamice nerkową, moczowodową i pęcherzową. Nie wymaga ona od pacjentów Centrum Medycznego, znieczulenia ogólnego, skraca czas pobytu i może być wykonywana w trybie ambulatoryjnym. Pomiaru złogu nasi urolodzy dokonują także przy użyciu ultrasonografu – on-line, jak i skopii – podwójnym systemem celowniczym. Alternatywą dla DSWL są metody enoskopowego leczenia kamicy dróg moczowych. W naszej placówce U-Med stosowane są także endoskopy sztywne oraz giętkie, przy użyciu lasera StoneLight lub litotryptora pneumatycznego, lekarze-urolodzy są w stanie poradzić sobie z większością złogów, w każdym odcinku dróg moczowych. Należy także pamiętać, że istnieją również postaci złogów niemych radiologicznie.

Jest schorzeniem występującym u mężczyzn, dotyczącym wady napletka i uniemożliwiającym lub utrudniającym odprowadzenie napletka z żołędzi. Stulejka może być wrodzona lub nabyta.

Diagnostyka w U-Med

Leczenie stulejki zależy od stopnia zwężenia napletka. W przypadku niewielkich zwężeń stosowane są operacje plastyczne napletka. Przy większych zwężeniach konieczne jest obrzezanie (całkowite wycięcie zwężonego napletka).

Charakterystyka, wskazania oraz zabieg obrzezania w U-Med 

Obrzezanie jest chirurgicznym usunięciem zwężonego napletka. Zabieg przeprowadzany jest przez urologa w znieczuleniu, najczęściej miejscowym. Medycznym wskazaniem do obrzezania jest zwężenie napletka, które uniemożliwia jego odprowadzenie z żołędzi. Doprowadza to do przewlekłego stanu zapalnego, bolesnych stosunków płciowych, a także zwiększonej częstości występowania nowotworów penisa. Każdemu pacjentowi Centrum Medycznego U-Med lekarz urolog zaleca około siedmiodniowe ograniczenie aktywności fizycznej. Na ten okres pracujący pacjenci w placówce U-Med otrzymują zwolnienie lekarskie. Przez okres 3-4 tygodni, należy unikać jazdy na rowerze, pływania i stosunków płciowych.

Powikłania po zabiegu obrzezania

Każdy zabieg medyczny może doprowadzić do niegroźnych powikłań. Także w tym wypadku pacjenci Centrum Medycznego U-Med są uprzedzeni o możliwych nieostrych powikłaniach obrzezania. Do najczęstszych z nich należą: obrzęk, zasinienie i niewielkie krwawienie z rany, które z reguły samoistnie ustępują po kilku dniach. Infekcja, która może nastąpić po przebytym zbiegu, może objawiać się gorączką, zaczerwienieniem rany, pojawieniem się wydzieliny. W takim przypadku należy skontaktować się z urologiem, który przeprowadzał zabieg. Kolejnym możliwym powikłaniem może być nadwrażliwość żołędzi na dotyk, która ustępuje po pewnym czasie samoistnie i nie stanowi problemu.

Torbiel nerki, inaczej zwana cystą, jest najczęściej łagodną zmianą nowotworową organu z zakresu medycyny urologii. Cysta jest zbiornikiem z płynem w obrębie nerki, który na obrazie badania USG widoczny jest jako czarna dziura.

Podział i lokalizacja torbieli

Torbiel może występować w każdej części nerki, ale najczęściej zlokalizowana jest jej w dolnym biegunie. Lekarze urologii, ze względu na miejsce powstania wyróżniają:

  • torbiele korowe – znajdujące się w korze nerki,
  • torbiele rdzeniowe – rozwijające się w rdzeniu nerki,
  • torbiele zatokowe – umiejscowione w części zatokowej nerki

oraz torbiele pojedyncze (proste) i mnogie. Najważniejszym jednak podziałem z punktu widzenia diagnostyki USG w dziedzinie urologii, jest rozróżnienie torbieli „groźnych” oraz tych, które nie zagrażają rozwojem nowotworu. W diagnostyce obrazowej w tym celu używa się skali Bosniaka opartej na takich szczegółach, jak grubość ściany torbieli, zawartość torbieli, obecność zwapnień i innych objawów, które rozpoznaje lekarz urolog.

Powstawanie torbieli

Mechanizm powstawania torbieli nerek nie jest znany. Istnieją dwie niepotwierdzone teorie tworzenia się cysty. Według jednej z nich czynniki mechaniczne mają kluczowe znaczenie w powstaniu torbieli i dlatego najczęściej rozpoznaje się je u starszych mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego (BPH). Czynniki toksyczne indukujące powstawanie torbieli są założeniem drugiej teorii. Niektóre torbiele wykazują dodatkowe cechy, takie jak: występowanie komór wewnętrznych i przegród między nimi, obecność zwapnień w świetle, pogrubienie ścian, czy zwiększenie gęstości płynu wewnątrz torbieli. Cechy te mogą być oznaką występowania zmian złośliwych, dlatego choć większość torbieli ma charakter łagodny, to jednak wykrycie wymienionych dodatkowych patologii zmusza do podjęcia dalszej diagnostyki z dziedziny urologii.

Przyczyny występowania torbieli

Występowanie pojedynczej cysty lub wielotorbielowatowości nerek w większości przypadków nie jest związane z żadnymi obawami. Bardzo rzadko torbiel nerki może być przyczyną nadciśnienia tętniczego, Zdarza się tak w przypadku, gdy duża cysta znajduje się w okolicy wnęki nerki. Najczęstszym objawem występowania cysty jest niewielki ból w okolicy lędźwiowej, dlatego torbiele nerek przeważnie wykrywane są przypadkowo w czasie badania USG jamy brzusznej. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych z dziedziny urologii, wszystkie torbiele inne niż proste (czyli niegroźne) powinny być zweryfikowane w badaniu tomografii komputerowej ze środkiem kontrastującym, aby wykluczyć rozwój raka z torbieli nerki.

Diagnostyka w U-Med

Leczenie torbieli nerek w Centrum Medycznym U-Med jest  podejmowane tylko w przypadkach dających objawy. Wskazaniem do leczenia przez lekarza urologa jest występowanie bólu, nadciśnienia lub infekcji. Torbiele bezobjawowe powinny być leczone zachowawczo z okresową kontrolą ultrasonograficzną przez lekarza urologa w Centrum Medycznym.

Wędzidełko napletka to podłużny, cienki fałd skóry pomiędzy dolną powierzchnią żołędzi, a napletkiem. Jego zadaniem jest przytrzymanie  napletka, by za bardzo, się nie ściągał, np. podczas wzwodu. Wędzidełko o prawidłowej długości nie utrudnia odprowadzenia napletka z żołędzi, ale zbyt krótkie, w czasie wzwodu, powoduje bolesne pociąganie żołędzi prącia, napina się i zbyt forsowane może nawet pęknąć. Powtarzające się zrywanie wędzidełka i samoistne gojenie prowadzi do powstania blizny, która nasila dolegliwości, dlatego warto podjąć leczenie schorzenia przez lekarza urologa w Centrum Medycznym U-Med. Wędzidełko może być za krótkie od urodzenia. Wada ta z zakresu medycyny urologii, jest jednak zauważalna dopiero, kiedy chłopiec zaczyna okres dojrzewania. Może być również dolegliwością nabytą, spowodowaną stanami zapalnymi lub urazami.

Diagnostyka w U-Med

Ten, niekomfortowy dla mężczyzny stan można zlikwidować w trakcie krótkiego zabiegu w Centrum Medycznym U-Med – w znieczuleniu nasiękowym. Zabieg wykonywany przez urologa polega na odpowiednim nacięciu i zeszyciu wędzidełka w taki sposób, by je odpowiednio wydłużyć. Po operacji w Centrum Medycznym, pacjent zobowiązany jest do kilkutygodniowej przerwy we współżyciu i masturbacji, by wędzidełko zagoiło się i wróciło do prawidłowego funkcjonowania. Zaleca się także późniejszą kontrolę u lekarza urologa.

Załupek jest stanem chorobowym z dziedziny urologii, występującym u mężczyzn, którzy nie byli poddani obrzezaniu. Schorzenie jest spowodowane obrzękiem, podrażnieniem i zwężeniem napletka, co uniemożliwia odprowadzenia napletka na żołądź. Objawy występujące w trakcie tego stanu chorobowego, to przede wszystkim:

  • brak możliwości sprowadzenia napletka na jego pierwotne miejsce,
  • bolesny obrzęk na końcówce penisa,
  • ból penisa.
Diagnostyka U-Med

Skuteczne leczenie załupka sprowadza się do zabiegu urologicznego, w trakcie którego chirurg nacina zwężony napletek i odprowadza go na żołądź. Operacja wykonywana jest w znieczuleniu nasiękowym (TZN) przez lekarza urologa. W Centrum Medycznym U-Med, znieczulenie tego typu polega na wyłączeniu zakończeń nerwowych i włókien nerwowych danego miejsca poprzez ostrzyknięcie go środkiem znieczulającym. Specjaliści urologii przestrzegają, że nieleczony załupek może spowodować zakłócenia przepływu krwi przez czubek penisa, a także doprowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych, takich jak np.:

  • martwica żołędzi,
  • utrata prącia,
  • gangrena,
  • uszkodzenie penisa.

Urolodzy z Centrum Medyczne U-Med zalecają, aby – jeśli tylko pacjent zauważy u siebie objawy podobne do tych opisanych powyżej, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza urologa.

Wodniak jądra to przypadłość urologiczna charakteryzująca się patologicznym nagromadzeniem przezroczystego, płynu. Owa maź ma bardzo często lekko żółtą barwę i pojawia się między osłonkami jądra – błoną trzewną i ścienną błony surowiczej jądra. Schorzenie z zakresu medycyny urologii może być nabyte lub wrodzone. O jego charakterze decyduje w znaczny stopniu wiek pacjenta a potwierdza na podstawie przeprowadzonych badań lekarz urolog. W Centrum Medycznym U-Med, wodniak wykrywany jest głównie w trakcie badania USG moszny. Wówczas urolog jednoznacznie jest w stanie stwierdzić widać zmiany w postaci znacznego powiększenie moszny, co jest charakterystyczne dla tej choroby z obrębu dziedziny urologii.

Diagnostyka w U-Med

W Centrum Medycznym leczenie wodniaków polega głównie na punkcji jądra w celu likwidacji płynu. Gdy zabieg ten nie daje oczekiwanego rezultatu, urolog najczęściej zaleca jego powtórzenie lub zastosowanie operacji metodą von Bergmanna lub Winkelmanna, czym także zajmuje się zespół urologów chirurgów w Centrum Medycznym U-Med.

Nietrzymanie moczu, to wstydliwy problem i temat dla wielu kobiet po 45. roku życia, o którym lekarze urolodzy w Centrum Medycznym U-Med, słyszą bardzo często. Bywa jednak i tak, że schorzenie to z dziedziny urologii dotyka także mężczyzn i kobiet w młodszym wieku. Ta kłopotliwa dolegliwość polega na niekontrolowanym wycieku moczu z pęcherza moczowego w postaci kilku kropel lub jednorazowo większej ilości płynu.

Problematyka występowania nietrzymania moczu

Urologiczny problem występuje u obojga płci w czterech postaciach. Specjalista urolog wyróżnia następujące formy:

  1. wysiłkowe nietrzymanie moczu, którego przyczyną jest u:
  • kobiet – najczęściej osłabienie mięśni dna miednicy spowodowane dużą ilością porodów, regularnym wysiłkiem fizycznym w pracy czy zaburzeniami hormonalnymi,
  • mężczyzn – uszkodzenie zwieracza podczas operacji lub podczas zabiegu urologicznego – elektroresekcji gruczołu krokowego;
  1. nietrzymanie moczu spowodowane naglącymi parciami, czego przyczyną są głównie problemy z dolnymi drogami moczowymi;
  2. nietrzymanie moczu związane z przepełnieniem pęcherza– występuje przede wszystkim w wyniku zagięcia cewki moczowej spowodowanego obniżeniem dna miednicy – u kobiet, a u mężczyzn – jest następstwem powiększenia gruczołu krokowego;
  3. odruchowe nietrzymanie moczu – to najczęściej problem neurologiczny towarzyszący np. stresowi czy depresji i jego przyczyna nie tkwi bezpośrednio w układzie urologicznym.

Panie mają do czynienia najczęściej z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, które występuje podczas nagłego wybuchu śmiechu, kichania, kaszlu oraz wysiłku fizycznego. Jest ono spowodowane osłabieniem mięśni dna miednicy oraz cewki moczowej.

Diagnostyka w U-Med

Tego rodzaju urologiczna przypadłość jest materią bardzo delikatną – wiele kobiet wstydzi się przyznać do tej dolegliwości, choć można ją szybko i skutecznie usunąć odpowiednim zabiegiem operacyjnym w Centrum Medycznym U-Med. Czasami jednak lekarz urolog może mieć problem ze zdiagnozowaniem tego schorzenia. W wyjaśnieniu przyczyny mogą pomóc badania urodynamiczne – liczne testy, które pozwalają zmierzyć ilość i czas oddawanego moczu, ciśnienie wewnątrz pęcherza i odbytnicy oraz napięcie zwieraczy czyli mięśni, które zatrzymują mocz. Po wykonaniu prawidłowej diagnostyki, specjalista urolog lub ginekolog stosuje różnego typu leczenie. Początkowo jest to leczenie zachowawcze. W tym wypadku lekarze proponują pacjentkom Centrum Medycznego, ćwiczenia wzmacniające mięśnie  dna miednicy. Kolejnym etapem jest zastosowanie leków. Jeśli obie metody nie dają oczekiwanego rezultatu, lekarz urolog podejmuje leczenie operacyjne. Najczęściej stosowanymi metodami na wysiłkowe nietrzymanie moczu  w Centrum Medycznym U-Med, są  zabiegi z wykorzystaniem taśmy syntetycznej (TOT) lub taśmy z siatki prolenowej (TVT). Alternatywnym sposobem leczenia w Centrum U-Med tej przypadłości urologicznej jest również wstrzykiwanie implantów okołocewkowych.

Mięsko cewkowe, to łagodna narośl u ujścia cewki moczowej kobiety. Powodem powstania guza jest wynicowanie śluzówki cewki moczowej, któremu towarzyszy przewlekły stan zapalny. Narośl, będąc wrażliwym uwypukleniem, przy dotyku może powodować krwawienie, które staje się celem wizyty kobiety  u urologa. Najczęstszymi dolegliwościami związanymi z tą dysfunkcją urologiczną są ucisk, zaburzenia w oddawaniu moczy oraz bolesne stosunki.

Diagnostyka w U-Med

W Centrum Medycznym U-Med, w sytuacji, gdy istnieje podejrzenie wystąpienia nowotworu, lekarz urolog wykonuje w znieczuleniu miejscowym zabieg wycięcia zmiany. Po tym zabiegu stosowane są szwy rozpuszczalne. Wycinek narośli, który udaje się pobrać, lekarz urolog kieruje do badania histopatologicznego.

Kłykciny kończyste zwane też brodawkami płciowymi należą do chorób wenerycznych wywoływanych przez wirus HPV – wirus brodawczaka ludzkiego. Mają postać kalafiorowatych grudek o zabarwieniu skóry, rzadziej są czerwone lub brunatne. Ta przypadłość związana jest z układem zarówno urologicznym, jak płciowym. Schorzenie przenoszone jest drogą płciową. W związku z czym, do zakażenia dochodzi podczas stosunku płciowego z osobą zarażoną.

Rodzaje brodawek płciowych i miejsce ich występowania

W swojej dziedzinie lekarz urolog, rozróżnia cztery rodzaje zwyrodniania. Należą do nich:

  • brodawki ostro kończyste – zlokalizowane przede wszystkim na błonach śluzowych,
  • brodawki grudkowe – umiejscowione na skórze,
  • brodawki olbrzymie – agresywnie rosnące zmiany,
  • brodawki plamiste (płaskie) – występujące przede wszystkim u osób z obniżoną odpornością, na powierzchni błon śluzowych.

Brodawki umiejscawiają się głównie na zewnętrznych narządach płciowych kobiet i mężczyzn. Należą do zmian łagodnych, posiadających niewielki potencjał zezłośliwienia.

Występowanie i rozwój brodawek płciowych

Większość zakażeń wirusem HPV przebiega bez dolegliwości. Choroba objawia się występowaniem brodawek różnej wielkości w okolicy zewnętrznych narządów płciowych. U kobiet schorzenie to pojawia się najczęściej na wargach sromowych, natomiast u mężczyzn zmiany widoczne są na skórze prącia, napletku, żołędzi, rzadko na cewce.

Ryzyko zakażenia brodawkami płciowymi

Wyniki badań wskazują, że 75% osób, które współżyło z osobą zarażoną, w okresie od 6 tygodni do 8 miesięcy (najczęściej po około 3 miesiącach) również zachoruje. Rozwój schorzenia mogą przyspieszyć: upławy z pochwy stulejka, a także stany zapalne skóry w okolicach odbytu.

Diagnostyka w U-Med

Leczenie kłykcin kończystych w Centrum Medycznym U-Med uzależnione jest od stopnia zaawansowania, liczby i lokalizacji zmian. Diagnostyka urologiczna polega na dawkowaniu leków lub zastosowaniu zabiegów. Lekarz urolog może przeprowadzić: elektrokoagulację, krioterapię czy też laseroterapię. Niestety choroba ta ma tendencję do nawrotów, dlatego lekarze zarówno urolodzy, jak i ginekolodzy przestrzegają przed przypadkowymi kontaktami seksualnymi oraz zalecają częstą i dokładną higienę miejsc intymnych. W Centrum Medycznym U-Med w leczeniu kłykcin kończystych przeprowadza się głównie elektrokoagulację, Jednak metoda ta dostosowywana jest przez lekarza urologa indywidualnie, w zależności od przypadku oraz stopnia zaawansowania schorzenia.

Centrum diagostyczne

Wykonywane badania

W Centrum Medycznym zapewniamy wykonanie następujących badań diagnostycznych z obrębu urologii oraz układu moczowego:
  • Rezum - Terapia parą wodną Rezūm to niechirurgiczny zabieg wykorzystujący naturalną energię zmagazynowaną w parze wodnej, uwalnianią w celu usunięcia nadmiaru tkanki prostaty uciskającej cewkę moczową.
  • BTL Emsella - u nas skorzystasz z nieinwazyjnej metody wzmocnienia mięśni dna miednicy i leczenia nietrzymania moczu dzięki technologii HIFEM. Usiądź na specjalnym fotelu, który stymuluje mięśnie jak podczas intensywnych ćwiczeń.
  • wczesna diagnostyka nowotworów prostaty i pęcherza moczowego
  • USG układu moczowo-płciowego, z możliwością Dopplera i obrazowania harmonicznego
  • USG jąder i moszny z badaniem dopplerowskim przepływów naczyniowych
  • cystoskopia – cystskopem sztywnym lub giętkim
  • cystoskopia z wycinkami z pęcherza moczowego
  • urethroskopia – ocena cewki moczowej
  • biopsja gruczołu krokowego (TRUS+B) w podejrzeniu raka prostaty
  • punkcja torbieli nerkowych z badaniem cytologicznym
  • badania mikrobiologiczne: mocz, wymazy z cewki z dróg rodnych, wydzielina z gruczołu krokowego i nasienia
  • cystostomia – nakłucie nadłonowe pęcherza moczowego
  • nefrostomia – przezskórne założenie cewnika do nerki
  • cytologia LBC (Liquid Base Cytology) – 90% skuteczności we wczesnym wykrywaniu nowotworów urothelialnych dróg moczowych
  • przezodbytnicza biopsja gruczołu krokowego pod kontrolą USG
  • badanie uroflawometryczne z profilometrią cewkową
  • uroflowmetria – badanie bezinwazyjne przepływu moczu
Tylko u nas!

Wykonywane zabiegi

BTL EMSELLA

REZUM

WAZEKTOMIA
Ważne informacje

ABC Pacjenta

Zgodnie z mottem działalności Centrum Medycznego U-Med: W trosce o dobro najwyższe – Zdrowie Pacjenta, a także pragnąc zapewnić Państwu świadczenie usług medycznych z zakresu dziedziny urologii i nie tylko, na jak najwyższym poziomie, przygotowaliśmy zestaw najważniejszych informacji dla Pacjentów. Pomogą one Państwu w prawidłowym przygotowaniu się do rozmów z lekarzem urologiem, wizyty, badań i zabiegów urologicznych.

Mamy nadzieję, że nasz mini poradnik okaże się dla Państwa cennym źródłem wiedzy na temat wizyty u specjalisty urologa. Jeżeli będą Państwo mieli dodatkowe pytania – specjaliści z Centrum Medycznego U-Med są do Państwa dyspozycji. Tym samym uprzejmie prosimy o kontakt z nami: telefoniczny lub poprzez wypełnienie formularza znajdującego się w zakładce kontakt.

Badania wymagane przed zabiegiem urologicznym

Każdy pacjent Centrum Medycznego U-Med, u którego leczenie schorzenia urologicznego wymaga zabiegu powinien wykonać podane niżej określone badania. Umożliwi to kwalifikację do operacji oraz zapobiegnie komplikacjom, jakie mogą wyniknąć w trakcie jej przeprowadzania.

Wykaz badań urologicznych koniecznych do wykonania po konsultacji oraz kwalifikacji do sposobu leczenia przez specjalistę urologa, których aktualne wyniki należy dostarczyć do Centrum Medycznego U-Med, przed zabiegiem operacyjnym:

  • ocena objętości stercza,
  • ocena zalegania pomikcyjnego,
  • uroflowmetria (badanie przepływu moczu) – przy zabiegach na prostacie.
Ponadto nasi specjaliści urolodzy zalecają przeprowadzenie następujących, dodatkowych badań ogólnych krwi:
  • morfologia z rozmazem,
  • poziom kreatyniny,
  • poziom elektrolitów,
  • oznaczenie stężenia PSA (antygenu swoistego dla gruczołu krokowego),
  • poziom cukru,
  • parametry krzepnięcia krwi,
  • poziom HBs (antygenu, którego wartość świadczy o zakażeniu wirusem HBV – wywołującym wirusowe zapalenie wątroby typu B, WZW B),
  • HCV (badanie wykrywające obecność wirusa zapalenia wątroby typu C),
  • badanie ogólne,
  • posiew moczu.

Pacjent, zakwalifikowany do zabiegu urologicznego, dla zapobieżenia komplikacjom w trakcie zabiegu w Centrum Medycznym U-Med, zobowiązany jest także do poinformowania urologa o współistniejących chorobach, sposobach ich leczenia oraz zażywanych lekach.

Badania oraz operacyjne zabiegi urologiczne, by były bezpieczne i efektywne dla pacjenta, wymagają pewnych przygotowań ze strony chorego, które ułatwią przeprowadzenie diagnostyki oraz wybór leczenia schorzenia urologicznego w Centrum Medycznym U-Med.

Uprzejmie prosimy o zapoznanie się z naszymi wskazówkami.

  1. W trakcie pierwszej wizyty u lekarza urologa w Centrum Medycznym U-Med, konieczne jest przekazanie szczegółowych i prawdziwych informacji na temat przebytych lub przewlekłych chorób oraz zażywanych leków, jakie przepisane są przez innych lekarzy.
  2. Przygotowania do przykładowych badań urologicznych w Centrum Medycznym U-Med:
  3. Cystoskopia:
  • Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania organizmu.
  • Należy zabrać ze sobą piżamę i obuwie zmienne.
  • Lekarstwa przepisane przez innych specjalistów należy dawkować zgodnie z zaleceniami, bez konieczności ich odstawiania.
  • Badanie nie wymaga specjalnej diety czy bycia na czczo przed jego wykonaniem.
  1. Biopsja stercza (TRUS+B):
  • Przed biopsją konieczne jest wykonanie oznaczenia stężenia PSA – antygenu swoistego dla gruczołu krokowego, które razem z pełną dokumentacją medyczną należy pokazać urologowi w dniu badania w Centrum Medycznym U-Med.
  • W przypadku przyjmowania leków wpływających na gęstość i krzepliwość krwi, takich jak np. Aspiryna, Polocard, Acard, Plavix, Warfin itp., należy poinformować o tym lekarza urologa, ponieważ może zaistnieć potrzeba zastąpienia ich heparyną drobnocząsteczkową na kilka dni przed badaniem.
  • W okresie dwóch dni przed biopsją, zgodnie z zaleceniem specjalisty urologa konieczne jest przyjmowanie przepisanych przez niego lekarstw.
  • Wieczorem, dzień przed badaniem, zalecamy wykonanie lewatywy lub użycie czopków glicerynowych. Może zdarzyć się konieczność powtórzenia lewatywy w dniu badania w Centrum Medycznym U-Med.
  • Na badanie należy zabrać piżamę oraz obuwie zmienne.
  1. Badanie urodynamiczne:
  • Nie ma konieczności zmiany przyjmowania stałych leków lub ich całkowitego odstawienia.
  • Dzień przed badaniem należy wykonać lewatywę.

Na badanie prosimy zabrać piżamę, obuwie zmienne oraz butelkę niegazowanej wody mineralnej.

  • W przypadku przyjmowania leków rozrzedzających krew, takich jak np.: Aspiryna, Polocard, Acard, Plavix, Warfin itp., należy poinformować o tym lekarza urologa.
  • Koniecznością jest wykonanie zleconych przez specjalistę urologa badań i pokazanie lekarzowi ich wyników przed zabiegiem.
  • Do najczęściej zalecanych przez specjalistę urologa badań diagnostycznych należą:
  • ocena objętości stercza,
  • ocena zalegania pomikcyjnego,
  • uroflowmetria (badanie przepływu moczu) – przy zabiegach na prostacie.
  • badania krwi, a w tym:
  • morfologia z rozmazem,
  • poziom kreatyniny,
  • poziom elektrolitów,
  • oznaczenie stężenia PSA (antygenu swoistego dla gruczołu krokowego),
  • poziom cukru,
  • parametry krzepnięcia krwi,
  • poziom HBs (antygenu, którego wartość świadczy o zakażeniu wirusem HBV – wywołującym wirusowe zapalenie wątroby typu B, WZW B),
  • HCV (badanie wykrywające obecność wirusa zapalenia wątroby typu C),
  • badanie ogólne oraz posiew moczu.
  • Prosimy o zastosowanie się do zaleceń lekarza urologa dotyczących zażywania przepisanych przez niego leków
  • W czasie 6 godzin przed zabiegiem nie wolno jeść, a w ciągu ostatnich 4 godzin przed operacją prosimy o wstrzymanie się przed piciem jakichkolwiek napojów, łącznie z przegotowaną czy mineralną wodą.
  • Na zabieg do Centrum Medycznego U-Med., należy zabrać piżamę oraz obuwie zmienne.
  • Ważne jest zapewnienie sobie transportu powrotnego, ponieważ w okresie 24 godzin po zabiegu nie wolno kierować pojazdami.

 

W przypadku pytań specjaliści Centrum Medycznego U-Med są do Państwa dyspozycji, pod numerem telefonu: +48 795 450 007

Ogólnopolska, bezpłatna infolinia Rzecznika Praw Pacjenta (dostępna także z telefonów komórkowych):.

tel.: 800 190 590, poniedziałek-piątek, godz. 9.00-21.00

Rzecznik Praw Pacjenta – Krystyna B. Kozłowska

Młynarska 46, 01-171 Warszawa

Oficjalna strona Rzecznika Praw Pacjenta: bpp.gov.pl

 

Polska Karta Praw Pacjenta

Podstawowe unormowania prawne wynikające z ustawy zasadniczej – Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) określone w ustawach:
* z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 62, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 19995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756),* z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz .U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731,* z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682),* z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),* z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 28, poz. 28 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668).

I. Prawa pacjenta wynikające z bezpośredniego stosowania przepisów Konstytucji. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia – art. 68 ust. 1.

Każdy obywatel ma prawo do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, na warunkach i w zakresie określonych w ustawie – art. 68 ust. 2.

II. Prawa pacjenta w zakładzie opieki zdrowotnej, o których stanowi ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 r.

  1. Pacjent zgłaszający się do zakładu opieki zdrowotnej ma prawo do natychmiastowego udzielenia mu świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, niezależnie od okoliczności – art. 7.2. Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej ma prawo do:
  • świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń – do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do świadczeń – art. 19 ust. 1 pkt 1, art. 20 ust. 1, pkt 1 i art. 26,
  • udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez osoby uprawnione do ich udzielania, w pomieszczeniach i przy zastosowaniu urządzeń odpowiadających określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym – art. 9 ust. 1 i art. 10,
  • informacji o swoim stanie zdrowia – art. 19 ust. 1 pkt 2, wyrażenia zgody albo odmowy na udzielenie mu określonych świadczeń zdrowotnych, po uzyskaniu odpowiedniej informacji – art. 19 ust. 1 pkt 3,
  • intymności i poszanowania godności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych – art. 19 ust. 1 pkt 4,
  • udostępniania mu dokumentacji medycznej lub wskazania innej osoby, której dokumentacja ta może być udostępniana – art. 18 ust. 3 pkt 1,
  • zapewnienia ochrony danych zawartych w dokumentacji medycznej dotyczącej jego osoby – art. 18 ust. 2,
  • dostępu do informacji o prawach pacjenta – art. 19 ust. 6.                                                 a ponadto, w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych np. w szpitalu, sanatorium, zakładzie leczniczo-opiekuńczym, pacjent przyjęty do tego zakładu ma prawo do:
  • zapewnienia mu:
  1. a) środków farmaceutycznych i materiałów medycznych – art. 20 ust. 1 pkt 2 i art. 26,
    b) pomieszczenia i wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia – art. 20 ust. 1 pkt 3 i art. 26,
    c) opieki duszpasterskiej – art. 19 ust. 3 pkt 3,dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską lub inną osobę wskazaną przez siebie – art. 19 ust. 3 pkt 1,
  • kontaktu osobistego , telefonicznego lub korespondencyjnego z osobami z zewnątrz – art. 19 ust. 3 pkt 2,
  • wskazania osoby lub instytucji, którą zakład opieki zdrowotnej obowiązany jest powiadomić o pogorszeniu się stanu zdrowia pacjenta powodującego zagrożenie życia albo w razie jego śmierci – art. 20 ust. 2 i art. 26,
  • wyrażenia zgody albo odmowy na umieszczenie go w tym zakładzie opieki zdrowotnej – art. 21 ust. 1 i art. 26,
  • wypisania z zakładu opieki zdrowotnej na własne żądanie i uzyskania od lekarza informacji o możliwych następstwach zaprzestania leczenia w tym zakładzie – art. 22 ust. 1 i 3 oraz art. 26,
  • udzielenia mu niezbędnej pomocy i przewiezienia go do innego szpitala, w sytuacji gdy pomimo decyzji uprawnionego lekarza o potrzebie niezwłocznego przyjęcia do szpitala nie może być do tego szpitala przyjęty – art. 21.
  1. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych pogotowia ratunkowego w razie wypadku, urazu, porodu, nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia powodującego zagrożenie życia – art. 28.III. Prawa pacjenta określone w ustawie o zawodzie lekarza z 1996 roku.
    Pacjent ma prawo do:
  • udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez lekarza, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi lekarzowi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością – art. 4,
  • uzyskania od lekarza pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach nie cierpiących zwłoki – art. 30,
  • uzyskania od lekarza przystępnej informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu – art. 31 ust. 1,
  • zażądania od lekarza informacji o swoim stanie zdrowia i o rokowaniu wówczas, gdy sądzi, że lekarz ogranicza mu informację z uwagi na jego dobro – art. 31 ust. 4,
  • decydowania o osobach, którym lekarz może udzielać informacji, o których mowa w pkt 3 – art. 31 ust. 2,
  • wyrażenia żądania aby lekarz nie udzielał mu informacji, o których mowa w pkt 3 – art. 31 ust. 3
  • nie wyrażenia zgody na przeprowadzenie przez lekarza badania lub udzielenia mu innego świadczenia zdrowotnego – art. 32 ust. 1,
  • wyrażenia zgody albo odmowy na wykonanie mu zabiegu operacyjnego albo zastosowania wobec niego metody leczenia lub diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko; w celu podjęcia przez pacjenta decyzji lekarz musi udzielić mu informacji, o której mowa w pkt 3 – art. 34 ust. 1 i 2,
  • uzyskania od lekarza informacji jeżeli w trakcie wykonywania zabiegu, bądź stosowania określonej metody leczenia lub diagnostyki, w związku z wystąpieniem okoliczności stanowiących zagrożenie dla życia lub zdrowia pacjenta, lekarz dokonał zmian w ich zakresie – art. 35 ust. 2,
  • poszanowania przez lekarza jego intymności i godności osobistej – art. 36 ust. 1,
  • wyrażania zgody albo odmowy na uczestniczenie przy udzielaniu mu świadczeń zdrowotnych osób innych niż personel medyczny niezbędny ze względu na rodzaj świadczeń – art. 36 ust. 1 i 2,
  • wnioskowania do lekarza o zasięgnięcie przez niego opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego – art. 37
  • dostatecznie wcześniejszego uprzedzenia go przez lekarza o zamiarze odstąpienia od jego leczenia i wskazania mu realnych możliwości uzyskania określonego świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub w zakładzie opieki zdrowotnej – art. 38 ust, 2,
  • zachowania w tajemnicy informacji związanych z nim a uzyskanych przez lekarza w związku z wykonywaniem zawodu – art. 40 ust, 1,
  • uzyskania od lekarza informacji o niekorzystnych dla niego skutkach, w przypadku wyrażenia zgody na ujawnienie dotyczących go informacji, będących w posiadaniu lekarza – art. 40 ust. 2 pkt 4,
  • wyrażania zgody lub odmowy na podawanie przez lekarza do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta – art. 40 ust. 4,

a ponadto pacjent, który ma być poddany eksperymentowi medycznemu ma prawo do:

  • wyrażenia zgody lub odmowy na udział w eksperymencie medycznym po uprzednim poinformowaniu go przez lekarza o celach, sposobach i warunkach przeprowadzenia eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz o możliwościach cofnięcia zgody i odstąpienia od udziału w eksperymencie w każdym jego stadium – art. 24 ust. 1, art. 25 ust. 1 i art. 27 ust. 1,
  • poinformowania go przez lekarza o niebezpieczeństwie dla zdrowia i życia jakie może spowodować natychmiastowe przerwanie eksperymentu – art. 24 ust. 2,

cofnięcia zgody na eksperyment medyczny w każdym stadium eksperymentu – art. 27 ust. 1

IV. Prawa pacjenta określone w ustawie o zawodzie pielęgniarki i położnej z 1996 r. Pacjent ma prawo do:

  • udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez pielęgniarkę, położną, posiadającą prawo wykonywania zawodu, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, dostępnymi jej metodami i środkami, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz ze szczególną starannością – art. 18,
  • udzielenia mu pomocy przez pielęgniarkę, położną, zgodnie z posiadanymi przez nią kwalifikacjami, w każdym przypadku niebezpieczeństwa utraty przez niego życia lub poważnego uszczerbku na jego zdrowiu – art. 1
  • uzyskania od pielęgniarki, położnej informacji o jego prawach – art. 20 ust. 1,
  • uzyskania od pielęgniarki, położnej informacji o swoim stanie zdrowia, w zakresie związanym ze sprawowaną przez pielęgniarkę, położną, opieką pielęgnacyjną – art. 20 ust. 2,
  • zachowania w tajemnicy informacji związanych z nim, a uzyskanych przez pielęgniarkę, położną w związku z wykonywaniem zawodu – art. 21 ust. 1,
  • wyrażania zgody lub odmowy na podawanie przez pielęgniarkę, położną do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta – art. 21 ust. 4
  1. Prawa pacjenta określone w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego z 1994 r. Pacjent z zaburzeniami psychicznymi, chory psychicznie lub upośledzony umysłowo ma prawo do:
  • bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych mu przez publiczne zakłady psychiatrycznej opieki zdrowotnej – art. 10 ust. 1,
  • bezpłatnych leków i artykułów sanitarnych oraz pomieszczenia i wyżywienia, jeżeli przebywa w szpitalu psychiatrycznym będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej – art. 10 ust. 2,
  • zapewnienia mu rodzaju metod postępowania leczniczego właściwych nie tylko z uwagi na cele zdrowotne, ale także ze względu na interesy oraz inne jego dobro osobiste i dążenie do jego poprawy zdrowia w sposób najmniej dla pacjenta uciążliwy – art. 12,
  • porozumiewania się bez ograniczeń z rodziną i innymi osobami, w przypadku gdy przebywa w szpitalu psychiatrycznym albo w domu pomocy społecznej – art. 13,
  • wystąpienia o okresowe przebywanie poza szpitalem bez wypisywania go z zakładu – art. 14,
  • uprzedzenia go o zamiarze zastosowania wobec niego przymusu bezpośredniego; dopuszczenie zastosowania tego środka wobec pacjenta musi wynikać z ustawy – art. 18,
  • uprzedzenia o zamiarze przeprowadzenia badania psychiatrycznego bez jego zgody oraz podania przyczyn takiej decyzji; badanie takie może być przeprowadzone, jeżeli zachowanie pacjenta wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, bądź nie jest zdolny do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych – art. 21 ust. 1 i 2,
  • wyrażenia zgody lub odmowy na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego, z wyłączeniem sytuacji, gdy przepisy ustawy dopuszczają przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez zgody pacjenta – art. 22 ust. 1 i art. 23, 24 oraz 29,
  • poinformowania i wyjaśnienia mu przez lekarza przyczyny przyjęcia do szpitala psychiatrycznego w sytuacji, gdy nie wyraził na to zgody oraz uzyskania informacji o przysługujących mu w tej sytuacji prawach – art. 23 ust. 3,
  • cofnięcia uprzednio wyrażonej zgody na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego – art. 28,
  • niezbędnych czynności leczniczych mających na celu usunięcie przyczyny przyjęcia go do szpitala bez jego zgody i zapoznania go z planowanym postępowaniem leczniczym – art. 33 ust. 1 i 2,
  • wypisania ze szpitala psychiatrycznego, jeżeli przebywa w nim bez wyrażenia przez siebie zgody, jeżeli ustały przyczyny jego przyjęcia i pobytu w szpitalu psychiatrycznym bez takiej zgody – art. 35 ust. 1,
  • pozostania w szpitalu w sytuacji, o której mowa w pkt 17, za swoją później wyrażoną zgodą, jeżeli w ocenie lekarza, jego dalszy pobyt w tym szpitalu jest celowy – art. 35 ust. 2
  • złożenia, w dowolnej formie, wniosku o nakazania wypisania go ze szpitala psychiatrycznego – art. 36 ust. 1,
  • wystąpienia do sądu opiekuńczego o nakazanie wypisania ze szpitala psychiatrycznego, po uzyskania odmowy wypisania ze szpitala na wniosek, o którym mowa w pkt 19 – art. 36 ust. 3,
  • informacji o terminie i sposobie złożenia wniosku do sądu opiekuńczego, o którym mowa w pkt 20 – art. 36 ust. 3,
  • złożenia wniosku o ustanowienie kuratora, jeżeli przebywając w szpitalu psychiatrycznym potrzebuje pomocy do prowadzenia wszystkich swoich spraw, albo spraw określonego rodzaju – art. 44 ust. 1,

oraz ma prawo do tego, aby osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy zachowały w tajemnicy wszystko co go dotyczy, a o czym powzięły wiadomość wykonując czynności wynikające z ustawy – art. 50 ust. 1. VI. Prawa pacjenta określone w ustawie o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z 1995 r.: 1. Pacjent ma prawo do: wyrażenia i cofnięcia w każdym czasie sprzeciwu na pobranie po jego śmierci komórek, tkanek i narządów – art. 4 i art. 5 ust. 1-4, –  dobrowolnego wyrażenia przed lekarzem zgody na pobranie od niego za życia komórek, tkanek lub narządów w celu ich przeszczepienia określonemu biorcy, jeżeli ma pełną zdolność do czynności prawnych – art. 9 ust. 1 pkt 7, – ochrony danych osobowych dotyczących dawcy/biorcy przeszczepu i objęcia ich tajemnicą – art. 12 ust. 1. 2. Pacjent mający być biorcą ma prawo do umieszczenia go na liście osób oczekujących na przeszczepienie komórek, tkanek i narządów i być wybrany jako biorca w oparciu o kryteria medyczne – art. 13. *POLSKA KARTA PRAW PACJENTA jest to zbiór podstawowych unormowań prawnych zebranych w jednym opracowaniu przez Ministerstwo Zdrowia w 1998 r.

Opracowanie to zostało opublikowane w formie komunikatu. Niektóre z tych przepisów zostały już znowelizowane. Jest to pierwsza próba kompleksowego opracowania tematu Praw Pacjentów w Polsce.

Prowadząc dokumentację każdego pacjenta, Centrum Medyczne U-Med zapewnia, że działa zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.) oraz z treścią art. 18 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej i zapewnia ochronę danych zawartych w tej dokumentacji.

Symbol oznaczający kadrę cenionych specjalistów.

23 lata

funkcjonowania
Symbol oznaczający receptę lekarską.

35 leczonych

schorzeń
Symbol oznaczający receptę lekarską.

Setki zadowolonych

klientów
Potrzebujesz konsultacji?
Wyślij wiadomość
Umów się na wizytę
+48 795 450 007
Konsultacja online
Logo U-Med.
Facebook
Strona zaprojektowana i wykonana przez content-creation.pl